Station 1: Alte Wiesenburger Landstraße
Het startpunt van de 5,9 km lange wandelroute, aangelegd in 2001/2002, is het pad tussen het Kirchberger districtsziekenhuis en het waterleidingbedrijf Burkersdorf, een stadsdeel van de stad Kirchberg in het zuidelijke deel van de regio Zwickauer Land. Het natuurpad begint op de Alte Wiesenburger Landstraße.
Eenmaal aangekomen bij station 1, leidt het pad je naar het eerste informatiebord met aanwijzingen voor het natuur- en mijnpad. In dit gebied heb je een prachtig uitzicht over de uitlopers van het Ertsgebergte met de stad Zwickau, de Mariakerk, de wijken Marienthal en Eckersbach en de Volkswagen Mosel fabriek. Op een heldere dag kun je tot in Thüringen en Leipzig kijken. De Kuhberg bij Stützengrün en de naburige bergen van het Vogtland ronden het panorama af.
Station 2: Prachtig uitzicht op de Silberstraße en Weißbach
Na ongeveer 1 km nodigt een zitgedeelte aan de rand van het bos je uit om te blijven zitten. Je ziet beneden de Silberstraße en in het dal het dorp Weißbach met zijn mooie vakwerkhuizen en de Salvatorkerk uit 1515, die in 1693 in barokstijl werd herbouwd. De beboste bergen van het Erzgebirge strekken zich uit tot aan de horizon. Een informatiebord geeft informatie over de Zilverroute tussen Schneeberg en Zwickau. In de directe omgeving van het zitgedeelte, boven het bos, bevindt zich een voormalige mijnsite uit de 13e - 20e eeuw.
Station 3: wandelrustplaats, natuurbeschermingsstation en mijn "Engländerstolln
Tussen 1943 en 1945 groeven 20 Engelse en later Zuid-Afrikaanse krijgsgevangenen onder leiding van Duitse mijnwerkers hier een zoektunnel om wolfraamhoudend erts te winnen. In 1991 verzegelde de Freiberg Mining Authority het mondingsgat met een 6 meter dikke betonnen afdichting. In 2001 kochten de natuur- en heemkundige vrienden van Kirchberg de overwoekerde stortplaats van de Treuhand en begonnen deze om te vormen tot een mijnterrein volgens de traditie. In 2002 werd het natuurpad publiekelijk ingehuldigd en werd de mijnwerkersbroederschap Kirchberg opgericht met een vlaginwijdingsceremonie. Op 1 januari 2003 sloot de broederschap zich aan bij de Saksische Staatsvereniging van mijnwerkers, mijnwerkers- en mijnwerkersverenigingen en neemt sindsdien deel aan mijnwerkersparades.
De opening en opgraving van de "Engländerstolln" in 2003 was de voorwaarde om toegang te krijgen tot de oude "Martin-Römer-Stolln" uit de 13e/14e eeuw. Sindsdien proberen onze bergbroeders deze stap voor stap te heropenen.
Het terrein "Zechenplatz" van de vereniging aan het natuur- en mijnbouwpad heeft een oppervlakte van 6.490 m². Hier bevinden zich verschillende biotopen:
- de "Engländerstolln" als typische winterverblijfplaats voor vleermuizen (grootoorvleermuis en bruine grootoorvleermuis, mopsvleermuis, watervleermuis), amfibieën, insecten en reptielen
- het deel van het bos met gemengd boskarakter
- de oude mijnstortplaats
- Habitat voor vele vogelsoorten (winterkoning, mezen, spechten, fluiters, etc.), insecten, kleine zoogdieren en zeldzame plantensoorten.
- Daarnaast zijn er verschillende modellen voor nestkastjes, insectenhotels en displayborden opgezet als visuele hulpmiddelen voor schoolkinderen en bezoekers.
Het hele kerncentrum in het gebied "Hoge Woud" is geïntegreerd in ons werk tijdens rondleidingen als link tussen natuurlijke cycli, bosbeheer en natuurbehoud in zijn biologische diversiteit.
Station 4: Het mijnbouwgebied "Martin Römer galerie
Na een rondleiding door de galerie loop je terug langs station 2 en neem je het halflinkse pad langs de "Wolfsschacht", onze nieuwe weerschachtgrot die in 2016 werd gebouwd. Dit is het begin van de mijnbouw van de oude "Martin-Römer-Stolln". Voordat we het ommuurde mijngebied betreden - een informatiebord geeft ook informatie over de geschiedenis - leidt het pad (uitstekend) bergopwaarts naar het volgende station.
Station 5: Centrum van de verlaten mijnstad Fürstenberg
Hier vinden we overblijfselen van het oude middeleeuwse torenheuvelkasteel, dat werd omringd door wallen en een gracht en een regenput heeft van ongeveer 2,80 meter diep. Het complex is een van de grootste in het district. Er staat nog een informatiebord op de vestingmuur.
Een paar meter verder kunnen we het voormalige mijncentrum betreden.
Het hele mijngebied, dat ongeveer 10.000 vierkante meter beslaat, heeft talrijke mijnen en met een goed getraind oog kun je ook zien waar zich vroeger mijnhuisjes bevonden. De verlaten mijnstad Vurstenberg of Fürstenberg had natuurlijk een veel grotere straal. Het aardewerk dat in de grond is gevonden, kan worden gedateerd op de 13e tot 18e eeuw.
Na het verlaten van het mijngebied komen we bij de Reitsteig (zoutpad), die in de richting van de Salzstraße loopt en uiteindelijk de verbinding vormt tussen het natuur- en mijnpad "Zum Hohen Forst" en het mijnpad Schneeberg-Neustädtler.
Langs de Reitsteig, waar de voormalige "industriebedrijven" kunnen worden afgeleid uit de slakkenvondsten, leidt onze tocht naar rechts op ongeveer 566 meter boven zeeniveau in de richting van de "Kleiner Hirschenstein", een indrukwekkend rotsmassief.
Station 6: Op de Kleiner Hirschenstein
Een oude beuk met zijn machtige wortels die zich vastklampen aan de rots en de stilte, onderbroken door het zachte geritsel van de bladeren, ademen een sfeer uit van lang vervlogen tijden. Het gerucht gaat dat dit een heilig bos was. Vanuit geologisch oogpunt is dit de grens van het Kirchberg granietmassief, afgebeeld op een displaybord. De oude boom is een paar jaar geleden verdwenen en er is een nieuwe aan het groeien.
Via een bospad bereikt de wandelaar een bospad bergafwaarts, de "Kleine Vleugel", die we volgen tot de kruising met de Wiesenburger Landstraße. Rechts en links van het pad zijn nog getuigen van de oude mijnbouw.
Station 7: "Die Hechtlöcher" en de mijnschacht "Martin-Römer-Stolln
Nadat je de Alte Wiesenburger Landstraße bent overgestoken, kom je bij twee grote mijnschachten van de "Martin-Römer-Tiefen-Erbstolln", in de volksmond de "Hechtlöcher" genoemd.
Een informatiebord geeft informatie over de tweede keer dat de mijn werd uitgegraven tussen 1795 en 1820 en herdenkt Martin Römer, de succesvolle mijnbouwondernemer en districtsgouverneur van Zwickau.
Na terugkeer in de Alte Wiesenburger Landstraße is het mogelijk om terug te keren naar het beginpunt van de wandeling. Het is echter aan te raden om verder te gaan.
Station 8: "Grote bosweide
Bezoekers bereiken de Große Forstwiese via een oud verzonken pad. De naam Große Forstwiese wordt vermeld in oude kaarten en contemporaine documenten. Het is een natuurlijke, extensief gebruikte weide met een rijke verscheidenheid aan flora en fauna. Een informatiebord geeft informatie over de mijnbouw en ertsverwerking in het bovenste Rödel-dal en laat wandelaars kennismaken met oude mijntunnels in het dorp Hartmannsdorf. De laatste stop is op de Gerichtsweg bij de eikenboom Gerichtseiche.
Station 9: "Hoffeik
Eeuwenlang behoorden de meeste dorpen in het Rödel-dal tot het landgoed Wiesenburg, waarvan kasteel Wiesenburg de zetel van de macht en het bestuur was. De eigenaren van het landgoed oefenden de rechtspraak uit. Wie vanuit Hartmannsdorf naar Wiesenburg werd gedagvaard, gebruikte de kortste verbinding tussen deze twee plaatsen, de gerechtsroute. Een informatiebord beschrijft de mijnbouw in het stadscentrum en de hamermolens in het oude Kirchberg. De mijngang "Am Graben", die in 2001 door de natuur- en heemkundige vrienden van Kirchberg als bezoekersmijn voor het publiek werd geopend, biedt nog een mogelijkheid om kennis te maken met de mijnbouw in de regio en haar geschiedenis. In 2012 werd het museum "Alt-Kirchberg" direct aan het oude marktplein van de stad geopend. Het monumentale gebouw biedt expositieruimtes over de geschiedenis van de stad Kirchberg en informatie over ons natuurbeschermingswerk.
Tot slot leidt ons natuurpad van de Gerichtseiche terug naar het beginpunt van de wandeling naar de parkeerplaats, station 1.
